Zupa pomidorowa

Każdy wspomina ją z rodzinnego domu, gdzie była najlepsza. Pomiędzy przepisami jest wiele subtelnych różnic, preferencji co do dodatków, przypraw, smaku. Przez fakt, że najlepsza zupa pomidorowa to ta robiona w rodzinnym domu, często nie modyfikujemy jej przepisu, zakładając że ten najlepszy już znamy. A ja się skusiłam, bo...moja Mama pierwsza wypróbowała nowy przepis. Zachęcił ją do tego artykuł z Wysokich Obcasów. Wczesnojesienną porą, gdy świeże pomidory jeszcze pachną, ta zupa u nas króluje i zachwyca. Swoim smakiem, ale przede wszystkim swoimi walorami zdrowotnymi - właściwie oprócz makaronu to samo zdrowie!
Przepis wzięłam stąd, minimalnie go modyfikując.

ZUPA POMIDOROWA

1 włoszczyzna
6 łyżek oliwy
1 kg pomidorów
ziele angielskie
listek laurowy
5 ząbków czosnku
sól, pieprz, cukier
ew. makaron bądź inny dodatek

Włoszczyznę obieramy, kroimy w kostkę. W garnku podsmażamy warzywa na połowie oliwy aż trochę zmiękną i zalewamy 1 litrem zimnej wody. Po zagotowaniu dodajemy ziele angielskie, listek laurowy i 2 ząbki czosnku (u mnie w plasterkach), sól i pieprz. Gotujemy godzinę na wolnym ogniu. Wywar cedzimy, warzywa usuwamy.

Na reszcie oliwy smażymy chwilę resztę czosnku (posiekanego) i dodajemy pokrojone w cząstki pomidory. Ja już zmiękną i puszczą sok (mniej więcej po 10-15 minutach), chwilę studzimy, a potem miksujemy. Można zamiast tego przetrzeć przez sito, ale moim zdaniem za dużo wtedy tracimy z gęstości i smaku.

Mieszamy wywar ze zmiksowanymi pomidorami, przyprawiamy do smaku.

Aby otrzymać większą intensywność smaku, można dodać koncentrat pomidorowy (ja nie dodawałam), ja dodałam troche makaronu, wtedy zupa jest bardziej sycąca.

Wywar warzywny jest bardzo dobrą bazą również do innych zup.